2
عضو هیات علمی دانشگاه علوم رضوی و جانشین سردبیر مجله علمی پژوهشی اموزه های فقه مدنی
چکیده
قانون‌گذار در قانون مدنی و قانون امور حسبی برای حمایت از محجورین، نهاد ولایت و وصایت را پیش‌بینی کرده است. بدون تردید ولیّ و وصیّ منصوب از جانب ولیّ، وظیفۀ نگهداری و محافظت از اموال و جان محجور را بر عهده‌دارند. لکن در خصوص قلمرو وظایف و حقوق ولیّ و وصیّ این ابهام وجود دارد که آیا ولیّ و وصیّ صرفاً مسئول اداره و نگهداری اموال محجور بوده و یا می‌توانند با اموال محجور، برای وی تجارت نمایند. گروهی از حقوق‌دانان به استناد ظاهر مواد قانون مدنی و اینکه قانون‌گذار وظیفۀ ولیّ را ادارۀ اموال محجور قرار‌داده، قلمرو اختیارات ولیّ و وصیّ را محدود به نگهداری از اموال محجور دانسته و گروهی از حقوق‌دانان، ضمن ردّ ادلۀ دیدگاه نخست، با استناد به اصل کلی حقوقی و نیز ظاهر موادّ قانون مدنی بر این باورند که ولیّ و وصیّ علاوه بر وظیفۀ نگهداری، می‌توانند اموال محجور را در معاملات تجارتی و شرکت‌های تجاری، سرمایه‌گذاری کنند. در مقالۀ حاضر که مبتنی بر روش تحلیلی ـ استدلالی است، این نتیجه به دست آمده است که نه تنها ولیّ و وصیّ می‌توانند با اموال محجور به تجارت بپردازند، بلکه در صورت وجود مصلحت، معطل گذاشتن سرمایۀ محجور، مجاز نبوده و ولیّ و وصیّ باید به انجام فعالیت‌های درآمدزا بپردازند.
)